Ölüm, deprem, sel, yangın, kaza, cinayet-katliam, savaş, gurbet... ve bunların ayrılmaz parçası durumundaki acı, keder, ıstırap, hasret... hayatın içinden ve hayatla iç içe olgulardır.
İnsanımız bu olgular karşısında;
“Paylaşıldıkça azalacağı” esasından hareketle, bir bakıma kendi yükünü hafifletmek, bir bakıma da hem-cinslerinin dertlerini paylaşmak üzere elem, özlem, kaygı ve dertlerini mısralara döken şiirler söylemiş, ağıtlar yakmıştır.
Umumi ıstıraplarımıza, içtimai yaralarımıza vurulmuş bir neşterdir;
Ağıtlarımız...
Tüm acı ve dertleri tecessüm ettiren bir çığlıktır, haykırıştır...
Kayıpları unutmamanın, ölüleri diri tutmanın yoludur...
Toplumun sıkıntılarını yansıtan bir aynadır...
Maşerî vicdanda iz bırakmış olay ve şahısların efkar-ı umumiyede yaşaması/yaşatılmasıdır...
Tarihe kayıt düşmedir...
Dilin, kültürün tesbitidir...
Dostluğu, dayanışmayı, kardeşliği pekiştiren, perçinleyen bir bağdır...
Ferdî ve içtimai dertlerimizin hece hece, mısra mısra satırlara dökülmesi; gergef misali nakış nakış işlenmesidir...
Renkli ve zengin kültürü, tarihi, folkloru, dili ve geleneğiyle insanlarının duygu yoğunluklu yaşadığı, şiir koklanıp şiir solunan bir çevrede, Elbistan'ımızda bu türün güzel örnekleri verilmiştir.
Elinizdeki eser, bunları bir araya getirmektedir.